Opis
„Benjamin H. Ogden przeprowadza ciekawy i odważny eksperyment intelektualny. W dziewięciu oryginalnych rozdziałach wypracowuje nowe – uwzględniające żywotność obu dziedzin – metody prowadzenia dialogu między literaturą i psychoanalizą. Jestem zafascynowany jego poszukiwaniami nowej formy pisania «pomiędzy dziedzinami», które wiodą go do tego miejsca, «w którym przebywamy przez większość czasu». To właśnie w tej przestrzeni, w tym wspólnym punkcie wyjścia Ogden prezentuje się jako prawdziwie niezależny myśliciel i pisarz”.
Antonino Ferro
Benajmin H. Ogden w swojej książce analizuje dzieła takich pisarzy, jak J. M. Coetzee, Flannery O’Connor, Vladimir Nabokov, Fiodor Dostojewski, Tarjei Vesaas, odkrywając i omawiając tajemnice, które literaturze zapewniają niezwykłą moc. Następnie nawiązuje do tych tajemnic, gdy wprowadza do refleksji nad dziełami literackimi psychoanalityczne rozumienie zjawisk myślenia i śnienia oraz przeżywania utrat.
Między literaturą i psychoanalizą jawi się jako ilustracja badanego obszaru – w przestrzeni lokującej się pomiędzy dwiema dziedzinami autor wypracowuje nową formę psychoanalitycznej krytyki literackiej. Nawiązuje do zagadnień psychoanalitycznych i odwołuje się do psychoanalitycznej wrażliwości, niemniej ogranicza korzystanie z terminologii i koncepcji teoretycznych tej dyscypliny. W efekcie powstała książka napisana językiem niezwykle przystępnym, a rozważania w niej zawarte zainteresują zarówno psychoterapeutów psychoanalitycznych i psychoanalityków, krytyków literackich, jak i wszystkich miłośników literatury.
