Zapraszamy na spotkanie autorskie Macieja Meleckiego związane z promocją najnowszych książek: Nigdzie indziej – tom prozy (WBPiCAK, 2021) i Druzgi – tom wierszy (Instytut Mikołowski, 2021). Prowadzenie: Jakub Kornhauser O książkach: Tom Macieja Meleckiego Druzgi w swym zamyśle istotowo stanowi kontynuację tomu poprzedniego Bezgrunt - wydanego w 2019 roku - ewokującego w poetyckich ujęciach konfrontacyjny stan zmierzania się ze śmiercią bliskich osób poprzez eksplorowanie doczesnej znikliwości życia. W tomie obecnym chodzi o ukazanie - podług jak najszerszych zestrojów i dopływów językowych - spiętrzonego procesu "pracy żałoby", rwącego w swej dotkliwości poczucia bezpowrotnej utraty, stygmatyzującej psychiczny oraz mentalny wymiar odbioru wzajemnie przenikających się uwikłań w nachodzące na siebie kwestie, problematyzujące jakiekolwiek objawy narastającego rozpadu i zniszczalności świata zewnętrznego. Każdy wiersz z tego tomu – pomyślany jako swoista matryca klepsydry - stanowi nieustannie zawiązujący się wir semantycznych dopustów, które wyłaniając się z porowatej i mocno szczeliniastej rzeczywistości, powstają na skutek permanentnych kolizji, prędkich przetasowań oraz nagłych kontrplanów: myśli, podglądów, emocji, przywidzeń, powidoków oraz realnych ujęć. Wszystko to składa się, jako budulec, na tytułowe Druzgi -owe resztki pozostałe po katastrofie wszelkich stabilnych miar, zapośredniczonych w zwodniczy sposób w percepcyjnym przepływie, a stanowiących już tylko rozpękane łożyska dla rozwidlonych oznajmień, ujętych w metaforodnym kodzie. Oksymoroniczny charakter języka, generujący paradoksalne prawdy, stanowi klucz do ukrytych - pod atrapicznym wyglądem rzeczy, a także sugerowaną ich kształtem postacią - możliwości innych lub przynajmniej alternatywnych odczytań danych zjawisk czy odczuć. Dzięki takiemu językowemu podejrzeniu będą one uchodziły w warstwie semantycznej za główne elementy niekończącego się labiryntu mnożących się ontologicznych zagadek, stanowiących przeciwciała wobec dyktatu dosłowności - fetyszyzującego dominantę faktu. Krzysztof Siwczyk „Nigdzie Indziej” Macieja Meleckiego to wydawnictwo radykalne, bezkompromisowe, ukonstytuowane wokół niezgody na zastany (czy też narzucany porządek) środowiskowy, polityczny, społeczny, mentalny. W środowiskowej skali zapiski Meleckiego to mini-traktaty o estetycznej stadności, płytkiej mainstreamowej towarzyskości, a w rzeczywistości pogłębionej nieuważności. Język Meleckiego jest ostry i bezkompromisowy, smakuje jak gorzki posmak w ustach tuż po intensywnych wymiotach. Meleckiemu się ulewa, zwłaszcza w tych fragmentach książki, które dotyczą bieżącej rzeczywistości politycznej oraz jej wpływu na wybory części znanego mu środowiska literackiego, łasego na smak przesłodzonych konfitur. Ale też (a może zwłaszcza?) „Nigdzie Indziej” to na wskroś indywidualne rozpoznanie bojem dookolnej nicości. To epitafium dla świata, który powoli odchodzi do lamusa; realności nie przyozdobionej lajkiem, lokowaniem produktu, tagiem i całym tym nadmiarem, który zakłóca nam obcowanie z tekstem i w zamian podsuwa odbiorcy podretuszowany obrazek. „Nigdzie Indziej” to ponadto proza poetycka, sytuacyjne miniatury, filozoficzne dywagacje, krytycznoliterackie omówienia oraz na wskroś niepodległy literacki manifest. Czytam te zapiski i obcuję z żywym słowem, które i owszem, dzieli (co skwapliwie wytkną Meleckiemu środowiskowi beneficjenci), ale dzielić powinno – jak nożem, którym kroi się okolicznościowy tort podczas kolejnej rocznicy obowiązującej strefy komfortu. Piotr Gajda Maciej Melecki – ur. 1969 w Mikołowie. Poeta, prozaik i scenarzysta filmowy, redaktor pisma „Arkadia”, dyrektor Instytutu Mikołowskiego. Autor tomów wierszy: Te sprawy (1995), Niebezpiecznie blisko (1996), Zimni ogrodnicy (1999), Przypadki i odmiany (2001), Bermudzkie historie (2005), Zawsze wszędzie indziej – wybór wierszy 1995-2005 (2008), Przester (2009), Szereg zerwań (2011), Pola toku (2013), Inwersje (2016), Prask (wybór wierszy w języku czeskim, 2017), Bezgrunt (2019), Trasa progu – wybór wierszy 1995-2020 (2020), Druzgi (2021) oraz tomów prozy: Gdzieniegdzie (2017), Nigdzie indziej (2021). Redaktor książki Reszta krwi – wiersze nieznane (1999), zawierającej niepublikowane wiersze Rafała Wojaczka, opracował ponadto: (z Romualdem Cudakiem) Który jest. Rafał Wojaczek w oczach przyjaciół, krytyków i badaczy (2001) oraz (z Konradem Wojtyłą) Rafał Wojaczek Nie te czasy. Utwory nieznane (2016). Mieszka w Mikołowie.

Drogie, drodzy, tradycyjnie zapraszamy Was na premierę dziewiętnastego numeru KONTENTu! W ramach premiery odbędą się znane wam już STYKI oraz spotkanie z Mateuszem Żaboklickim, które poprowadzi Mikołaj Borkowski! Gościć nas będzie jak zawsze niezastąpione De Revolutioniubus! ŻABOKLICKI MATEUSZ (ur. 1991) – poeta, dramatopisarz i fotograf. Laureat kilku nagród w konkursach i turniejach literackich. Publikował w 8. Arkuszu „Odry”, „Helikopterze”, „Wizjach”, „KONTENCIe”. Jego wiersze znalazły się w dwóch antologiach i jednej jednodniówce. W roku 2021 ukaże się jego debiutancka książka poetycka. Wysoki, brunet, żonaty. Mieszka w Warszawie. BORKOWSKI MIKOŁAJ - kociarz, lektor polskiego, eks-redaktor. 1.e4. Mieszka w Krakowie.